आखिर किन दैब ???

आशाको दीयो, निभाई दियौ |
खुसीमा आगो, लगाई दियौ ||

उ खुसी हुँदा, मेरा ओठ् हाँस्थे,
त्यै हाँसो दिन, सर्माई दियौ |

हिड्दै थ्यो बल्ल, पाइला सार्दै,
निर्दयी पैह्रो, खन्याई दियौ |

न भुल्न सक्छु, न त पाउन,
औकात मेरो, देखाई दियौ |

चन्चल्तासंगै, रमेर बस्ने,
पवनलाई, रुवाई दियौ ||

पवनदृष्टी पाठक काठमाडौँ, नेपाल